|
|
GDY WYDAJE CI SIĘ, ŻE PAN SIĘ ODDALIŁ
TEKSTY
NA RÓŻNE OKAZJE
Ps. 139
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy. Panie, zbadałeś mnie i znasz.
Ty wiesz, kiedy siedzę i kiedy wstaję, rozumiesz myśl moją z daleka.
Ty wyznaczasz mi drogę i spoczynek,
wiesz dobrze o wszystkich
ścieżkach moich.
Jeszcze bowiem nie ma słowa na języku moim,
a Ty, Panie, już znasz
je całe.
Ogarniasz mnie z tyłu i z przodu i kładziesz na mnie rękę swoją.
Zbyt cudowna jest dla mnie ta wiedza, zbyt wzniosła, bym ją pojął.
Dokąd ujdę przed duchem twoim?
I dokąd przed obliczem twoim ucieknę?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś,
a jeśli przygotuję sobie posłanie w krainie umarłych, i tam jesteś.
Gdybym wziął skrzydła rannej zorzy i chciał spocząć na krańcu morza,
nawet tam prowadziłaby mnie ręka twoja,
dosięgłaby mnie prawica
twoja.
A gdybym rzekł: Niech ciemność mnie ukryje
i nocą się stanie światło
wokoło mnie,
to i ciemność nic nic ukryje przed tobą, a noc jest jasna jak dzień,
ciemność jest dla ciebie jak światło.
Bo Ty stworzyłeś nerki moje, ukształtowałeś mnie w łonie matki
mojej.
Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś.
Cudowne są dzieła twoje i duszę moją znasz dokładnie.
Żadna kość moja nie była ukryta przed tobą,
choć powstałem w ukryciu, utkany w głębiach ziemi.
Oczy twoje widziały czyny moje,
w księdze twej zapisane były wszystkie dni przyszłe,
gdy jeszcze
żadnego z nich nie było.
Jak niezgłębione są dla mnie myśli twe, Boże,
jak wielka jest ich
liczba!
Gdybym je chciał zliczyć, byłoby ich więcej niż piasku;
gdybym skończył, jeszcze byłbym z tobą.
O, gdybyś zechciał, o Boże, zabić bezbożnika!
Niech odstąpią ode mnie mężowie krwi chciwi!
Mówią o tobie zdradliwie, nadużywają imienia twego.
Czy tych, którzy cię nienawidzą, Panie, nie mam w nienawiści
i nie brzydzę się tymi, którzy powstają przeciwko tobie?
Nienawidzę ich całą duszą, stali się wrogami moimi.
Badaj mnie, Boże, i poznaj serce moje, doświadcz mnie
i poznaj myśli
moje!
I zobacz, czy nie kroczę drogą zagłady, a prowadź mnie drogą
odwieczną!
PS.
139,1-24
|
|
|